είμαστε λεσβίες, είμαστε αδερφές, νταλίκες, πισωγλέντηδες και ό,τι άλλο θες - ντροπή, ντροπή σε κάθε σεξιστή, είμαστε όλοι-όλες τραβεστί - οι γκέι δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις, στο δρόμο, στο δρόμο, γεννιούνται συνειδήσεις - έχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λένε μέγα αλέξανδρο, την αγαπώ πολύ

φιλια στη λυρικη

τελικά δεν πρόλαβα τη δράση έξω από τη λυρική, έφτασα όταν όλοι πια είχαν φτάσει στο αγαπημένο πια πάρκο στη Χ. Τρικούπη, εκεί που εδώ και μία εβδομάδα νιώθουμε πως υπάρχουν πράγματα από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο...
μου έμεινε το παράπονο που ήμουν απών σε μια δράση που θεωρώ τεράστια και πολύ σημαντική, πόσο μάλλον αφού ήμουν εκεί το προηγούμενο σάββατο στη λυρική και έζησα από κοντά το μίσος, τη βία και τον τραμπουκισμό της ορχήστρας και μέρους του κοινού. εκείνο το σάββατο έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου, επανήλθε στα όνειρά μου, στοίχειωσε τις μέρες μου και τις αγκαλιές μου. και από τη μέρα εκείνη κοντά σε αυτούς που ήθελαν να γίνει μια νέα δράση (εντάξει, πιο κοντά σε έναν συγκεκριμένα :-)), ανυπομονούσα και αγωνιούσα και περίμενα την ημέρα με την ευχή όλα να πάνε καλά, να υπάρξει κόσμος, να δει κόσμος, να είναι γιορτή και κραυγή μαζί...
εντάξει, τελικά έφτασα αργά
αλλά... βρήκα στο πάρκο χαρούμενους ανθρώπους που μου περιέγραψαν τι έγινε, κι έλαμπαν, και ακόμα έλεγαν τα συνθήματα, και φορούσαν τα χαρτάκια "φιλάω αγόρια" ή "φιλάω κορίτσια", κάποιοι (εντάξει, πάλι αυτός ο ένας :-)) είχαν ακόμα ροζ κραγιόν στα χείλη που δεν έλεγαν να κατσουφιάσουν. μου είπαν για τα φιλιά, μου είπαν για την κοπέλα που ζήτησε το μισό εισιτήριο πίσω αφού η παράσταση θα ήταν μισή και κουτσουρεμένη, μου είπαν για τα συνθήματα (τη σεξουαλικότητα κανενός δεν κρίνω, ούτε της παναγίας που το 'κανε με κρίνο), για τη θετική αντίδραση του κόσμου, για τα ροζ φιλιά στα τζάμια της λυρικής - αυτό με τρέλανε, τι υπέροχη εικόνα. ένιωσα σα να ήμουν εκεί. κι ένιωσα περήφανος. και σήμερα ήπια και στην επιτυχία μιας δράσης που έγινε χωρίς καπελώματα από τις οργανώσεις που έσπευσαν να δηλώσουν τους λόγους που δεν συμμετείχαν (κι εντάξει, της ΟΛΚΕ το κείμενο επιχειρηματολογούσε (αν και με μια ειρωνική απόχρωση), εκείνο του πράιντ όμως ήταν απαράδεκτο - τι θα πει δεν γνωρίζουμε το προφίλ των ανθρώπων που συμμετέχουν; και μη χειρότερα - και μια και θίγω το θέμα, αναρωτιέμαι για ποιο λόγο έσπευσαν να δηλώσουν με δελτία τύπου τη μη συμμετοχή τους - το κάλεσμα ήταν ανοιχτό σε όλους και όλες - η δήλωση της μη συμμετοχής με βάζει σε σκέψεις - αν δεν ηγούμαι δε συμμετέχω - not good!).
για την ελευθερία ήταν αυτό, για την ορατότητα, για την αγάπη, για τη ζωή έξω από κακόβουλους κι επικίνδυνους ελέγχους, για το δικαίωμα, για τη μη καταπίεση των υπάρξεών μας, του είναι μας, για την αυτο-οργάνωση, για τον αυθορμητισμό, για τη φωνή που δε θέλει και δεν πρόκειται να σωπάσει.

ΕΝΑ ΦΙΛΙ, ΔΥΟ ΦΙΛΙΑ, ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΛΥΡΙΚΗ!

ΕΝΑ ΦΙΛΙ,
ΔΥΟ ΦΙΛΙΑ,
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΛΥΡΙΚΗ!

λεσβίες, έτερο, γκέι, τρανς, αμφί,
συμπολίτες, συναγωνίστριες,
γειτόνοι, μαμάδες, μπαμπάδες, θείοι, θειες,
ζευγαρωμένες και μπακούρια
όλες-οι
ΕΛΑΤΕ
για έναν μαραθώνιο φιλιού έξω από την Εθνική Λυρική Σκηνή, όπου συνεχίζονται οι παραστάσεις της όπερας "Ρουσάλκα".

Επαναφέρουμε στο δρόμο το φιλί που κόπηκε στη σκηνή και αντιδρούμε έμπρακτα στην ομοφοβία της ορχήστρας (και όχι μόνο).

Γιατί οι επιθυμίες μας δεν καταστέλλονται.
Γιατί ένα φιλί είναι πάντα όμορφο.
Γιατί άμα τους ενοχλεί, έχει αξία να το δείχνουμε.
Γιατί πάντα θέλαμε να φιλήσουμε έναν άγνωστο έξω στο δρόμο.
Γιατί η αγάπη θα σώσει τον κόσμο.
Γιατί είναι Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ, Σάββατο βράδυ!

Τα πρώτα φιλιά αρχίζουν να πέφτουν στις 7μμ πριν την έναρξη της παράστασης.

[καλούμαστε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο δημιουργικοί ως ομάδες ή κατά μόνας μοιράζοντας κείμενα, παίζοντας μουσική, ζωγραφίζοντας στενσιλ, δίνοντας περφορμανς στο δρόμο, φορώντας κουλά (ή καθόλου) ρούχα και γενικότερα συμβάλλοντας στη δημιουργία μιας χαοτικής ερωτικής ατμόσφαιρας]

ΠΟΥ: εθνική λυρική σκηνή, ακαδημίας 59-61, Αθήνα
ΠΟΤΕ: το Σάββατο 14 Μαρτίου από τις 7μμ έως όσο πάει

ΑΙΣΧΟΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΑΛΛΑ - ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΟ INDYMEDIA ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΛΑ - ΗΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΕΧΤΕΣ, ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ, ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ - ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ
και το βίντεο εδώ: http://www.tvxs.gr/v6901