φιλια στη λυρικη

τελικά δεν πρόλαβα τη δράση έξω από τη λυρική, έφτασα όταν όλοι πια είχαν φτάσει στο αγαπημένο πια πάρκο στη Χ. Τρικούπη, εκεί που εδώ και μία εβδομάδα νιώθουμε πως υπάρχουν πράγματα από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο...
μου έμεινε το παράπονο που ήμουν απών σε μια δράση που θεωρώ τεράστια και πολύ σημαντική, πόσο μάλλον αφού ήμουν εκεί το προηγούμενο σάββατο στη λυρική και έζησα από κοντά το μίσος, τη βία και τον τραμπουκισμό της ορχήστρας και μέρους του κοινού. εκείνο το σάββατο έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου, επανήλθε στα όνειρά μου, στοίχειωσε τις μέρες μου και τις αγκαλιές μου. και από τη μέρα εκείνη κοντά σε αυτούς που ήθελαν να γίνει μια νέα δράση (εντάξει, πιο κοντά σε έναν συγκεκριμένα :-)), ανυπομονούσα και αγωνιούσα και περίμενα την ημέρα με την ευχή όλα να πάνε καλά, να υπάρξει κόσμος, να δει κόσμος, να είναι γιορτή και κραυγή μαζί...
εντάξει, τελικά έφτασα αργά
αλλά... βρήκα στο πάρκο χαρούμενους ανθρώπους που μου περιέγραψαν τι έγινε, κι έλαμπαν, και ακόμα έλεγαν τα συνθήματα, και φορούσαν τα χαρτάκια "φιλάω αγόρια" ή "φιλάω κορίτσια", κάποιοι (εντάξει, πάλι αυτός ο ένας :-)) είχαν ακόμα ροζ κραγιόν στα χείλη που δεν έλεγαν να κατσουφιάσουν. μου είπαν για τα φιλιά, μου είπαν για την κοπέλα που ζήτησε το μισό εισιτήριο πίσω αφού η παράσταση θα ήταν μισή και κουτσουρεμένη, μου είπαν για τα συνθήματα (τη σεξουαλικότητα κανενός δεν κρίνω, ούτε της παναγίας που το 'κανε με κρίνο), για τη θετική αντίδραση του κόσμου, για τα ροζ φιλιά στα τζάμια της λυρικής - αυτό με τρέλανε, τι υπέροχη εικόνα. ένιωσα σα να ήμουν εκεί. κι ένιωσα περήφανος. και σήμερα ήπια και στην επιτυχία μιας δράσης που έγινε χωρίς καπελώματα από τις οργανώσεις που έσπευσαν να δηλώσουν τους λόγους που δεν συμμετείχαν (κι εντάξει, της ΟΛΚΕ το κείμενο επιχειρηματολογούσε (αν και με μια ειρωνική απόχρωση), εκείνο του πράιντ όμως ήταν απαράδεκτο - τι θα πει δεν γνωρίζουμε το προφίλ των ανθρώπων που συμμετέχουν; και μη χειρότερα - και μια και θίγω το θέμα, αναρωτιέμαι για ποιο λόγο έσπευσαν να δηλώσουν με δελτία τύπου τη μη συμμετοχή τους - το κάλεσμα ήταν ανοιχτό σε όλους και όλες - η δήλωση της μη συμμετοχής με βάζει σε σκέψεις - αν δεν ηγούμαι δε συμμετέχω - not good!).
για την ελευθερία ήταν αυτό, για την ορατότητα, για την αγάπη, για τη ζωή έξω από κακόβουλους κι επικίνδυνους ελέγχους, για το δικαίωμα, για τη μη καταπίεση των υπάρξεών μας, του είναι μας, για την αυτο-οργάνωση, για τον αυθορμητισμό, για τη φωνή που δε θέλει και δεν πρόκειται να σωπάσει.