Αλιβιζατος

Η δια νόμου ανανγώριση των ομόφυλων ζευγαριών - αλλά και των ετερόφυλων που δεν επιθυμούν να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου - δεν υπακούει σε ένα εκκεντρικό καπρίοτσιο ούτε ακολουθεί μια μόδα, όπως ακκετά αβασάνιστα υποστηρίζουν ορισμένοι. Υπαγορεύεται από ένα θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα: το δικαίωμα του καθενός να διαφεντεύει τη ζωή και την περιουσία του όπως αυτός νομίζει, επιλέγοντας ελεύθερα τον (ή την) σύντροφό του. Πολύ φοβούμαι ότι την αυτονόητη αυτή διάσταση του ζητήματος οι πολέμιοι του συμφώνου επιλέγουν να την αγνοούν. Όπως επίσης θέλουν να αγνοούν και τον πόνο που προκαλούν σε μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας οι διακρίσεις, α στερεότυπα και οι αδικίες, τα οποία η απουσία νομοθετικής ρύθμισης επιτείνει. Όμως, στην εποχής μας, η πραγματική οικογένεια δεν είναι μόνο αυτή που σητρίζεται στο γάμο, αλλά και εκείνη που χτίζεται στην ειλικρινή πρόθεση όσων τη συγκροτούν να ζήσουν μαζί, συντρέχοντας ο άνς τον άλλον. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει αν η συμβίωση δεν έχει έννομες συνέπειες αντίστοιχες με εκείνες του γάμου. Ελπίζω ότι έπειτα από τις δεκαπέντε ευρωπαϊκές χώρες που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, το έχουν αντιληφθεί, θα ακολουθήσει και η Ελλάδα.

Αθήνα, 17 Μαρτίου 2008

Παρέμβαση του Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Παν/μιο Αθηνών, Νίκου Αλιβιζάτου σε αφιέρωμα του περιοδικού ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ με θέμα: "Σύμφωνο Συμβίωσης".


miaarkoudapoutineleganbetty