ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ
ποστ το έβαλα σε λινκ και σε ένα άλλο μπλογκ, σε ένα μεγάλο μπλογκ, μια ολόκληρη γειτονιά ανθρώπων, διαφορετικών ανθρώπων, σκεπτόμενων ανθρώπων, αν μη τι άλλο. Ήθελα κάτι να πω μ' αυτό, να περάσω ένα μήνυμα. Ήθελα επίσης να διαψευστώ, να βγω ψεύτης και υπερβολικός που τόσα χρόνια λέω πως το θέμα αυτό δεν αφορά τελικά παρά ελάχιστους πέρα από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Δεν βγήκα ψεύτης. Οι άνθρωποι που έδωσαν μια σημασία, που μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ξεχώρισαν μέσα από την ίδια γειτονιά μια νύχτα με ούζα. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν.
Μπορεί κάποιος να νοιάζεται για το Μεξικό, για τα παιδιά στην Αφρική, για τους άστεγους στο Λίβανο και να αδιαφορεί για κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της χώρας του; Μπορεί να στέλνει χρήματα στην Oxfam και να μην ξέρει ότι υπάρχουν πρόσφυγες στο Λαύριο;
Πάλι γι΄ αλλού ξεκίνησα και πάλι αλλού κατέληξα.
Δεν την μπορώ την αδιαφορία. Με εξοργίζει. Δεν μπορώ να της βρω ελαφρυντικά.
Θυμάμαι παλιότερα, έστελνα τόσα μέιλ σε όλους για το θέμα της εξαγωγής αδεσπότων. Δεκάδες μέιλ. Με συγκλονιστικές μαρτυρίες (κατά τη γνώμη μου). Ακόμα θυμάμαι να ελέγχω τα μέιλ μου με την ελπίδα να βρω αντιδράσεις, απαντήσεις, γνώμες, βρισίδια, κάτι. Ελάχιστοι (δύο δηλαδή...) αντέδρασαν. Ενώ θα αρκούσε να στείλω ένα χαριτωμένο ανέκδοτο για να λάβω πολλές απαντήσεις και σχόλια.
Φαίνεται πως είναι μείζωνος σημασίας αυτά που θέλω να πω. Τα αδέσποτα; Οι ομοφυλόφιλοι; Έχεις κάτι πιο σημαντικό φίλε μου να μας πεις; Για συμμαζέψου κι έχουμε και δουλειές...
Συμμαζεύομαι λοιπόν, γενικότερα, από πολλά πράγματα, βηματάκια πίσω, όχι πολλά-πολλά. Όπως έκανε κι η φίλη μου με το ζωοφιλικό της σάιτ. Το μάζεψε. Της έμειναν μηνύσεις από τις μεγαλοκυρίες του Κολωνακίου που εξάγουν κοπρίτες και το παγερό ΑΔΙΑΦΟΡΩ των αναγνωστών της, που μετά από το δελτίο τύπου απόγνωσης και αποκάλυψης της πλήρους αλήθειας της φίλης, αυτοί απείχαν, δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να πει "πω, πω, δεν ξέραμε ότι συμβαίνόυν όλα αυτά", να πει μια κουβέντα... Περίμεναν απλά να καταλαγιάσει η δυσάρεστη αίσθηση του δελτίου τύπου για να ξαναβάλουν αγγελίες "χαρίζω γλυκύτατο γατάκι"...
Σκατά!
4 σχόλια:
Φυσικά έφαγα το "δεν" από την προτασούλα μου. Εννοούσα "φαίνεται πως δεν είναι μείζωνος σημασίας"
Ναι, είναι απογοητευτική η έλλειψη άμεσων και ορατών αντιδράσεων, αλλά θα πρέπει να ξέρεις ότι τελικά τίποτα δεν πάει χαμένο. Πάντα κάποιος διαβάζει το μήνυμα σε κάποιο από τα μπουκάλια που πέταξες στη θάλασσα, να είσαι σίγουρος.
Και, επιπλέον, χρειάζεται υπομονή και επιμονή σ’ αυτό που λες και κάνεις για να μπορέσεις τελικά να πείσεις τους αδιάφορους ή, κυρίως, τους δύσπιστους για την ειλικρίνεια των προθέσεων σου. Κουράγιο!
έχεις πολύ δίκιο!
σ' ευχαριστώ για το μήνυμα
χαίρομαι για τη γνωριμία :)
Λατρεύω τα ζώα και ειδικά τα αδέσποτα τα αγαπώ ακόμα περισσότερο, γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν τόσα πολλά.Το κακό ξεκινάει από την κάθε κυριούλα που πήρε στον Μπόμπο της,ένα δαλματικό τότε που ήταν μόδα η ταινία και μετά ο Μπόμπος το βαρέθηκε και το αμόλυσαν στον Υμηττό.
Πολλοί κωφεύουν dear DVN αλλά είμαστε κι άλλοι, που βλέπουμε κι ακούμε και κυρίως συμμετέχουμε ενεργά στην λύση του προβλήματος, δεν είσαι μόνος!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα