DANCING QUEEN

Οι μεταμορφώσεις της Νίτσας, όλες επί σκηνής. Από κάτω προς τα πάνω: 1985, 1987, 1990, 1994, 1994, 2001, 2004, 2004,
2006, 2006.
Έπρεπε να το κάνω, περιμένοντας να βγουν οι φωτογραφίες του PR από τη συναυλία στο Λονδίνο. Συναυλία που φυσικά ήταν άψογη. Μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Μικρότερης διάρκειας βέβαια, διότι είναι και 48 πια το Νιτσάκι, τόσο κωλοχτύπημα και τρεχάλα επί σκηνής, κάπως θα κουράζει.
Θυμάμαι το 82 που έλεγα μωρέ τι ωραία αυτή η παλαβή, φωνή δεν έχει, αλλά κάπως διαφέρει, μου αρέσει. Και μετά που όλοι έλεγαν για τυχαίες που λάμπουν στην ποπ σκηνή μερικά χρόνια και μετά εξαφανίζονταν, αυτή έμενε. Κι άλλο. Και καλύτερα. Το μόνο πράγμα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Πάντα καλύτερα. Τα σόου ένα βήμα πιο πέρα.
Μέσα σε όλη την προχειρότητα και αρπαχτή της ποπ, η Νίτσα δεν είναι αρπαχτή. Έλεγε ο Χαρωνίτης κάποτε πως είναι ένα τυχαίο ξέκωλο. Του έστειλα εκείνο το γράμμα που το δημοσίευσαν. Ξέκωλο ναι, τυχαίο όχι. Εδώ σε θέλω. Να κυριαρχείς σ' αυτό που κάνεις 24 χρόνια. Να επανεφευρίσκεις τον εαυτό σου και την εικόνα σου (να κάνεις το gay να γίνεται mainstream, όπως κανείς άλλος ως τώρα, κι όπως κανείς άλλος δεν θα κάνει ποτέ, κόλπο-ξεκόλπο, κανείς δε φτάνει μέχρι εκεί, αφού ως γνωστόν καλό το gay αρκεί να είναι αστείο, γεύση χαριτωμένη κι εξωτική για να περνάει η ώρα). Με συνέπεια σ' αυτούς που αγοράζουν τα προϊόντα σου. Όχι με best κάθε Χριστούγεννα και με διπλά cd των 35 λεπτών έκαστο. Όχι με συναυλίες της σειράς για να μην ξεχνιόμαστε. Με τις καλύτερες παραγωγές, με τα καλύτερα βίντεο, με αυτό που εγώ ονομάζω συνέπεια. Και μπορεί άλλη να είναι η πραγματική μουσική, άλλη η πραγματική ερμηνεία, άλλος ο πραγματικός στίχος, ΑΥΤΟ όμως είναι το πραγματικό σόου.
Dancing Queen για να κλείσει ο κύκλος. Με τις καλύτερες εντυπώσεις.