"Ξέχασα να θυμηθώ να ξεχάσω"

Θυμάμαι τον Πουλικάκο να λέει, στη «Ρεβάνς» του Βεργίτση: «Εμένα ο πατέρας μου δυο πράγματα μου είπε να προσέξω –να μη γίνω κομμουνιστής και να μη γίνω πούστης. Κοίτα γκαντεμιά ρε γαμώτο!». Μετά, χωνόταν σε ένα μπαούλο και το’ριχνε στον ύπνο.
Θυμάμαι τον Παζολίνι, στο «Θεώρημα», να ζωγραφίζει τον Άγγελο –Εκδικητή. Μετά τον βρήκαν σκοτωμένο σε μια παραλία, τον Πιέρ Πάολο –ο Άγγελος τους γλίτωσε, όπως συμβαίνει πάντα στην τέχνη.
Θυμάμαι τον Ginsberg στο «Ουρλιαχτό» να μιλάει για τα «καλύτερα μυαλά της γενιάς του, που καταστράφηκαν», γι’ αυτούς:
«who burned cigarette holes in their arms protesting the narcotic tobacco haze of Capitalism,
who distributed Supercommunist pamphlets in Union Square weeping and undressing while the sirens of Los Alamos
wailed them down, and wailed down Wall, and the Staten Island ferry also wailed,
who broke down crying in white gymnasiums naked and trembling before the machinery of other skeletons,
who bit detectives in the neck and shrieked with delight in policecars for committing no crime but their own wild
cooking pederasty and intoxication,
who howled on their knees in the subway and were dragged off the roof waving genitals and manu- scripts,
who let themselves be fucked in the ass by saintly motorcyclists, and screamed with joy,
who blew and were blown by those human seraphim, the sailors, caresses of Atlantic and Caribbean love,
who balled in the morning in the evenings in rose gardens and the grass of public parks and cemeteries scattering
their semen freely to whomever come who may,».
Θυμάμαι την Πάολα να κυκλοφορεί στην πλατεία, κάνοντας φράξιες και άλλες βλακείες που, όμως, δεν μας εμπόδιζαν να σεβόμαστε τον τσαμπουκά της.

Αυτά θυμάμαι όταν η κουβέντα έρχεται σε θέματα ομοφυλοφιλίας. Και, γι’ αυτό έχω συνδέσει τα σχετικά θέματα με μια αριστερή οπτική. Εντάξει, όχι μόνο γι’ αυτό –βλέπεις το δικό μου κουσούρι είναι πως είμαι αριστερός. Όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη.
Κι αν μου πεις ότι πολιτικοποιώ ένα θέμα καθαρά σεξουαλικών προτιμήσεων, θα σου απαντήσω πως κάνεις λάθος. Γιατί μου είναι αδιάφορες οι σεξουαλικές προτιμήσεις του κάθε ανθρώπου, από τη στιγμή που δεν οδηγούν στον καταναγκασμό ή την εξαπάτηση άλλου ατόμου (βιασμός, παιδεραστία κ.λ.π.). Όμως, εδώ μιλάμε για την αντιμετώπιση κάποιων ανθρώπων, τους οποίους η κοινωνία στιγματίζει και περιθωριοποιεί. Και μη μου πεις για τους διάσημους ομοφυλόφιλους –σε αυτούς όλα συγχωρούνται (πρόσεξε, συγχωρούνται, δεν γίνονται αποδεκτά –λόγω τηλεθέασης, ή έστω, λόγω μεγαλοφυίας, για να μην ξεχνάμε τον Χατζηδάκη, τον Ταχτσή κ.λ.π.). Αλλά ο ομοφυλόφιλος της γειτονιάς; Ο συνάδελφος; Ο συγγενής; Κάποια υποκριτική συμπαράσταση για το «κακό που τον βρήκε» και απομόνωση για να μην «κολλήσει κι άλλους».

Γιατί όλα αυτά; Επειδή η ομοφυλοφιλία είναι αντίθετη στη φύση των ανθρώπων, θα σου απαντήσουν. Ακριβώς αυτές οι απαντήσεις που μπλέκουν τον «άγνωστο θεό» που ονομάζεται φύση, με εκνευρίζουν. Που μάθατε ρε φωστήρες τους νόμους της φύσης; Προσέξτε –όχι τις διαδικασίες διαβίωσης της πανίδας (που κι αυτές δηλαδή, από μακριά τις χαζεύετε, χρόνια τώρα –και, σε γενικές γραμμές, τις υποθέτετε). Εδώ μιλάμε για νόμους της φύσης που ισχύουν μεταξύ των ανθρώπων. Που τους ξέρετε δηλαδή; Μήπως τσιμπάτε τις παρατηρήσεις σας από τις συμβιώσεις μυρμηγκιών και λύκων και πηγαίνετε να τις φορέσετε, με το ζόρι, στις ανθρώπινες κοινωνίες; Μήπως;
Μα ποιο είναι το φυσιολογικό -ρωτάνε οι «φυσιολάτρες». Άντρας με γυναίκα, το σποράκι στο αυγουλάκι και οι περιπέτειες του σπερμούλη –αυτό είναι το σωστό. Κάθε τι άλλο –είναι «παρά φύσιν». Μάλιστα. Κι αν εγώ ισχυριστώ πως ο «φυσικός νόμος» επιτάσσει έλεγχο της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης του ανθρωπίνου είδους επί της γης και, ως εκ τούτου, η ομοφυλοφιλία είναι καθόλα φυσική διαδικασία –τι θα απαντήσετε; Μην το κουράζετε, ότι και να πείτε θα είναι μαλακία. Και ξέρετε γιατί; Διότι η αρχική μου πρόταση είναι επίσης μαλακία. Μια μαλακία που δεν στηρίζεται πουθενά. Γιατί δεν υπάρχει αυτό το πράγμα που το λένε «νόμοι της φύσης», «φυσιολογικό», «αντικειμενικά σωστό». Κι αφού δεν υπάρχει –ότι μαλακία κατέβει στα κεφάλια μας μπορούμε να την επικαλεστούμε. Είναι σαν τα λόγια του Θεού που μεταφέρουν οι προφήτες. «Ο Θεός είπε να μην τρώτε χοιρινό». Κι ο ενδοκρινολόγος μου το ίδιο –γιατί έχω ανεβασμένα τριγλυκερίδια. Ποιος άκουσε τον Θεό να μιλάει; Ο Προφήτης. Ποιος άκουσε τη φύση να μιλάει; Ο πονηρός.

Εντάξει, αλλά δεν γίνεται –κάποιος θα το έχει πει πως η ομοφυλοφιλία είναι «κακό πράγμα». Βεβαίως. Το είπε ο Θεός στον Προφήτη και ο νομοθέτης στους πολίτες –το είπε η κοινωνία, με λίγα λόγια. Γιατί;
-Διότι η ομοφυλοφιλία είναι αντιπαραγωγική. Δεν γεννιούνται παιδιά, δεν προάγεται ο θεσμός της οικογένειας με την κυρίαρχη μορφή του –η ομοφυλοφιλία κοντάρει βασικά χαρακτηριστικά του συστήματος.
-Διότι οι ομοφυλόφιλοι είναι επικίνδυνοι. Όχι από μόνοι τους –λόγω περιθωριοποίησης έγιναν επικίνδυνοι. Γιατί η περιθωριοποίηση φέρνει συσπείρωση. Και η συσπείρωση γεννάει διεκδικήσεις. Για τέτοια είμαστε τώρα; «Αστυφύλαξ να διαπομπευθούν απαξάπαντες».
-Διότι η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας αποτελεί πράξη αμφισβήτησης. Η αποδοχή σημαίνει κατάρριψη στερεοτύπων και διαμόρφωση διαφορετικών κανόνων επιβίωσης. Κατανοητό; «Αστυφύλαξ –μα που είστε τέλος πάντων, βρε γομάρι;».
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Τίποτα καινούργιο, τίποτα εξεζητημένο. Απλά εξηγώ γιατί είμαι εδώ και γιατί βρίσκομαι δίπλα στον divine mitsako που έφτιαξε αυτό το blog. Γιατί έχω ανάγκη από έναν διαφορετικό κόσμο, όπου η διαφορετικότητα θα ενισχύει την προσωπικότητα των ανθρώπων και δεν θα την καταδυναστεύει. Γιατί θέλω να υπενθυμίσω στον divine mitsako πως εμένα με νοιάζει. Και όχι μόνο εμένα, υπάρχουν πολλοί που τους νοιάζει –έτσι δεν είναι;