ΚΟΥΣΟΥΡΙ

ΚΡΙΜΑ ΚΙ ΑΔΙΚΟ ΤΕΤΟΙΑ ΑΤΥΧΙΑ

Σεπτεμβρίου 12, 2006

ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ: QUEER CINEMA

Αφιέρωμα στον queer κινηματογράφο. 20/9/2006-1/10/2006
Με τον όρο Queer Cinema εννοούμε ένα κινηματογραφικό κίνημα που ξεπέρασε τα όρια του underground και ξάφνιασε με την τόλμη και τις καινοτομίες του. Καταπιάστηκε με το θέμα της ομοφυλοφιλίας (απαγορευμένο στη mainstream παραγωγή), προβάλλοντας με έμφαση την γκέι, λεσβιακή και αμφισεξουαλική κουλτούρα και διεκδικώντας έναν απελευθερωμένο κινηματογράφο που δεν φοβάται τη διαφορετικότητα.
Οι Νύχτες Πρεμιέρας παρουσιάζουν ένα Αφιέρωμα στους Σταθμούς του Αμερικανικού Queer Cinema. Στη διάρκεια του Φεστιβάλ θα διοργανωθεί ανοιχτή συζήτηση για την ύπαρξη και την πορεία του Gay, Lesbian, Bisexual, Transexual κινηματογράφου στην Ελλάδα.
Πρόγραμμα Ταινιών
Fabulous! The Story of Queer Cinema. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, των Λίζα Έιντς και Λέσλι Κλέινμπεργκ.
Scorpio Rising, Κένεθ ¶νγκερ, 1964. Η θρυλική φετιχιστική ταινία του γκουρού του αμερικανικού underground κινηματογράφου, μια καθοριστική σεξουαλική φαντασίωση, ένα φιλμ που άλλαξε την πορεία του σινεμά.
The Queen, Φρανκ Σάιμον, 1968. Η απόλυτη καταγραφή του τι σήμαινε να είσαι gay, drag queen και να ζεις στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του Ά60.
Lonesome Cowboys (Μοναχικοί Καουμπόηδες), ¶ντι Γουόρχολ, 1969. Ο Γουόρχολ επιστρατεύει μερικούς από τους ομορφότερους θαμώνες του Factory, αντλεί από την αισθητική της αντρικής πορνογραφίας και μετατρέπει τη μυθολογία του Ουέστ σε μια αιρετική ομοφυλοφιλική ελεγεία.
Pink Narcissus (Ροζ Νάρκισσος), Τζέιμς Μπίντγουντ, 1971. Μυθική ταινία, εκστατικά ποιητική κι εκθαμβωτικά ερεθιστική, η οποία επηρέασε όσο ελάχιστες το μετέπειτα σινεμά και κυρίως την τέχνη του βιντεοκλίπ.
Thundercrack!, Κερτ ΜακΝτάουελ, 1975. Ίσως η σπανιότερη ταινία που περιλαμβάνει το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ, ένα κλασικό film maudit, με μια από τις συγκλονιστικότερες γυναικείες ερμηνείες, από την Μάριον Ίτον, την έξαρση της πανσεξουαλικότητας, τη συγκινητικά τολμηρή κι ελπιδοφόρα underground σκηνή του Σαν Φρανσίσκο του Ά70.
The Times of Harvey Milk (Η Δολοφονία του Χάρβεϊ Μιλκ), Ρομπ Επστάιν, 1984. Η πρώτη ταινία γκέι θεματολογίας του αμερικανικού σινεμά που βραβεύτηκε με Όσκαρ, ως καλύτερο ντοκιμαντέρ του 1984. Συγκλονιστική καταγραφή της δραματικής ιστορίας του πρώτου ανοιχτά ομοφυλόφιλου πολιτικού που εξελέγη στην Καλιφόρνια και της βάναυσης δολοφονίας του.
Before Stonewall (Πριν από το Στόουνγουολ), Τζον Σκαλιότι / Γκρέτα Σίλερ / Ρόμπερτ Ρόζενμπεργκ, 1984. Εκπληκτικό ντοκιμαντέρ για την καλλιέργεια κι εξάπλωση της γκέι κουλτούρας στην Αμερική, από τις αρχές του αιώνα μέχρι τις εξεγέρσεις του Στόουνγουολ το 1969, που επέφεραν κατακλυσμιαίες αλλαγές.
Desert Hearts (Καρδιές της Ερήμου), Ντόνα Ντάιτς, 1985. Η πιο ρομαντική λεσβιακή ταινία που έγινε ποτέ. Ερωτικές σκηνές ανθολογίας, για την τόλμη και την τρυφερότητά του, η πρώτη ταινία gay θεματικής που έφερε την υπογραφή γυναίκας σκηνοθέτριας.
Parting Glances (Βλέμματα Αποχαιρετισμού), Μπιλ Σέργουντ, 1986. Σκιαγραφώντας τον γκέι μικρόκοσμο του Μανχάταν των μέσων της δεκαετίας του Ά80, ο Σέργουντ κάνει μια από τις πρώτες ταινίες όπου το ειδύλλιο μεταξύ δύο αντρών αποτελεί το επίκεντρο της πλοκής και μιλά ανοιχτά, για πρώτη φορά, για τον φόβο του AIDS, την ασθένεια που τέσσερα χρόνια αργότερα του στοίχισε τη ζωή.
Paris Is Burning (Το Παρίσι Καίγεται), Τζένι Λίβινγκστον, 1991. Ένα από τα καλύτερα, πολυβραβευμένα ντοκιμαντέρ του αμερικανικού σινεμά, ρίχνει κλεφτές ματιές σε γερασμένες ντίβες, φανταχτερές βασίλισσες, νεαρές τρανσέξουαλ, περιπλανώμενα αγόρια και πόρνες των δρόμων, αποτυπώνει την αυστηρά οριοθετημένη κουλτούρα τους και διδάσκει, ταυτόχρονα, την τέχνη του μακιγιάζ και... την τέχνη της ελπίδας!
Swoon, Τομ Κάλιν, 1992. Το βραβείο Teddy του τότε Φεστιβάλ Βερολίνου, μια σκληρή, αληθινή ιστορία αναίτιου εγκλήματος, μια παραβολή για την περιφρόνηση της διαφορετικότητας, μια ταινία που έβαλε το new queer cinema στο στόμα του πολύ κόσμου κι ενσωματώθηκε στην επίσημη ιστορία του ανεξάρτητου κινηματογράφου.
Totally F***ed Up, Γκρεγκ Αράκι, 1993. Η επιτομή της γκέι εφηβικής αγωνίας, το βήμα από το οποίο ο Αράκι επέβαλε τις εικαστικές του καινοτομίες στον κινηματογράφο, μια ταινία για την οργή, την ανωριμότητα και τον εκρηκτικό συνδυασμό των δύο, μια πικρή ματιά στο τι σημαίνει να αισθάνεσαι ότι ανήκεις στο περιθώριο.
Go Fish!, Ρόουζ Τρος, 1994. Το βραβείο Teddy του τότε Φεστιβάλ Βερολίνου, η πρώτη ταινία της δημιουργού που καθόρισε το νέο λεσβιακό σινεμά, συνεχίζοντας με το Bedrooms & Hallways ή με την αμερικανική τηλεοπτική σειρά The L Word. Ορόσημο του new queer cinema, ως η ταινία που καταπιάστηκε με τα ερωτικά προβλήματα ανθρώπων που τυχαίνει να είναι ομοφυλόφιλοι και δεν καθορίζονται από αυτό.

ενημέρωση www.10%percent.gr

6 σχόλια:

Τη 9:48 π.μ. , Ο χρήστης Blogger The Motorcycle boy είπε...

Να γκρινιάξω και λίγο -μα καθόλου Γουότερς δεν έχει; Ένα Πινκ Φλαμίνγκος έστω; Που έχω χρόνια να το δω.
Υ.Γ.: Ευτυχώς που δεν φέρανε πάλι εκείνο του Γουόρχολ με τον ΝτΑλεσάντρο να κοιμάται και τον Άντυ να το κάνει 3 ώρες ταινία.

 
Τη 11:09 π.μ. , Ο χρήστης Blogger divine mitsakos είπε...

έχει μια λογική πάντως, Γουότερς έχουμε δει σε σινεμά και στην Ελλάδα, έως και στην τηλεόραση ακόμα, αυτές που επέλεξαν είναι λίγο πιο σπάνιες και άγνωστες στο ευρύ κοινό και είναι περισσότερο στο πνεύμα του queer, ενώ ο Γουότερς είναι πιο trash (πάντως έχω κατεβάσει όλες τις ταινίες του, αν θες σου κάνω πάσες! χε! χε!)
όσο για Γουόρχολ, και οι "μοναχικοί καουμπόιδες" δεν είναι και το άκρον άωτον της δράσης ακριβώς (είναι όμορφοι και περιφέρονται), έχει όμως μια ιδιαιτερότητα
είχε δε κάνει μια ταινία μικρού μήκους, το blowjob, όπου για 10 λεπτά βλέπεις ΜΟΝΟ το πρόσωπο ενός νεαρού που του παίρνουν πίπα - στο τέλος ανάβει τσιγάρο...
πάντως ανυπομονώ για νύχτες πρεμιέρας (από τα πιο ενδιαφέροντα σε θεματολογία φεστιβάλ της Ευρώπης εδώ και χρόνια, έχουμε και κάτι που μας κάνει να μη νιώθουμε πάλι σαν την τελευταία τρύπα του ζουρνά) γενικότερα, όσοι πιστοί προσέλθετε! σκεφτόμαστε πάλι την κάρτα διαρκείας με τον pink revolution

 
Τη 3:04 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger The Motorcycle boy είπε...

Δεκτό το πρώτο σκέλος της πρότασης, γιατί μόνο το Cry Baby έχω κι αυτό σε βιντεοκασσέτα. Τους σινεμάδες όμως τους κανονίζει η γυναίκα μου -εγώ δεν μπορώ να πάρω πρωτοβουλία (έχουμε και κάποιες αρχές στο σπίτι μας).

 
Τη 7:06 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Unknown είπε...

δεν έχω δει καμία-είχα δει τη "γραβάτα"του Μπίστικα πριν χρόνια..

 
Τη 3:50 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger gay super hero είπε...

Hey και έψαχνα να βρω το πρόγραμμα...Σε ευχαριστώ πολύ!

 
Τη 4:18 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger divine mitsakos είπε...

na'sai kala gay super hero
sto site www.aiff.gr exei olo to programma toy festival analytika se morfi pdf :)

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα