ΚΟΥΣΟΥΡΙ

ΚΡΙΜΑ ΚΙ ΑΔΙΚΟ ΤΕΤΟΙΑ ΑΤΥΧΙΑ

Αυγούστου 31, 2006

ΝΟΜΟΙ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

στην Κεντρική και Λατινική Αμερική ισχύουν στις εξής χώρες: Antigua and Barbuda, Barbados, Belize, Costa Rica, Dominica, Grenada, Jamaica, Nicaragua, Saint Kitts and Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent and the Grenadines, Trinidad and Tobago.
Στη Νικαράγουα συγκεκριμένα, το άρθρο 204 του Ποινικού Κώδικα αναφέρει πως "διαπράττει το αδίκημα της σοδομίας αυτός που προκαλεί, προωθεί, προπαγανδίζει ή διαπράττει με σκανδαλώδη τρόπο τη συνουσία μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Το αδίκημα αυτό τιμωρείται με φυλάκιση ενός έως τριών ετών".
Στις υπόλοιπες χώρες της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής δεν υπάρχουν νόμοι ποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας. Στο Μεξικό, το 2002, συμπεριλήφθηκε στο Σύνταγμα άρθρο κατά κάθε μορφής διάκρισης όπου συμπεριλαμβάνονται και οι σεξουαλικές προτιμήσεις. Η Αργεντινή έγινε το 2003 η πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής όπου αναγνωρίζεται ο πολιτικός γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, ο οποίος παρέχει τα ίδια νομικά δικαιώματα με εκείνα που απολαμβάνουν τα ετεροφυλόφιλα παντρεμένα ζευγάρια, ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ.
Αυτό δεν σημαίνει πως τα πράγματα στη Λατινική και Κεντρική Αμερική είναι ρόδινα.
Στο Μεξικό, η Επιτροπή των Πολιτών κατά των Εγκλημάτων Μίσους από Ομοφοβία (CCCCOH) αναφέρει 213 παράνομες εκτελέσεις βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού/ταυτότητας φύλου για την περίοδο 1995-2000.
Το ρεκόρ ομοφοβικών εγκλημάτων κατέχει η Βραζιλία με 399 φόνους για το διάστημα 1999-2001.
Υπάρχουν πάρα πολλά καταγεγραμμένα περιστατικά "επιχειρήσεων εκκαθάρισης" κατά των lgbt στο Μεξικό και την Ονδούρα, και άλλα αστυνομικής βίας (ξυλοδαρμοί, βιασμοί) ειδικότερα στην Παραγουάη.
Στην Αργεντινή τα θύματα της αστυνομικής βίας είναι συνήθως οι τραβεστί. (100 φόνοι μεταξύ 1983 και 2000).
Στην Κολομβία, την Ονδούρα, αλλά και το Εκουαδόρ, πολλές παραστρατιωτικές ομάδες και συμμορίες των δρόμων επιδίδονται σε επιχειρήσεις κοινωνικών εκκαθαρίσεων, δηλαδή συστηματικής εξολόθρευσης περιθωριακών ομάδων (παιδιά των δρόμων, άστεγοι, κλεφτρόνια, ομοφυλόφιλοι και άλλοι "περιθωριακοί", και ειδικότερα τρανσέξουαλ πόρνες) από ομάδες θανάτου που πιθανόν να συγκροτούνται από δυνάμεις ασφαλείας και παραστρατιωτικές ομάδες. Τα περιστατικά είναι εξαιρετικά βίαια (πυροβολισμοί, αποκεφαλισμοί και λιντσάρισμα). Η Κολομβία είναι ο κατ' εξοχήν τόπος άνθησης του φαινομένου των κοινωνικών εκκαθαρίσεων των desechable (αναλώσιμων) (όρος που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από την Εθνική Αστυνομία στο τέλος της δεκαετίας του 70. Μετά το 98 ανάλογα φαινόμενα καταγράφηκαν στο Ελ Σαλβαδόρ και τη Γουατεμάλα.

Αυγούστου 25, 2006

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ

Παρότι και το "κουσούρι" διαβάζεται κυρίως από τους μεταφραγμένους και ενίοτε και κάποιους άλλους της μπλογκογειτονιάς (εμείς κι εμείς) που είναι όλοι ενήμεροι για τους "ανθρώπους από καλαμπόκοι", προσθέτω λινκ και εδώ, με την ελπίδα πως ακόμα κι άλλος ένας να μάθει, σημαίνει κάτι και αυτό. Μεταφέρω αυτούσιο το ποστ της unapatatras από τους μεταφραγμένους γιατί δεν θα μπορούσα να τα πως εγώ καλύτερα.
Ορίστε λοιπόν: Άνθρωποι από καλαμπόκι: έχει σκοπό να γράφονται, να συζητιώνται και να μαθαίνονται πράγματα για τους Ζαπατίστας στο Μεξικό, την κατάσταση εκεί και τον αγώνα τους, καθώς και την υποστήριξη της Καμπάνιας: Ένα σχολείο για την Τσιάπας που έχει ήδη χτίσει ένα σχολείο για την εκπαίδευση δασκάλων για τα παιδιά των ιθαγενών στη ζούγκλα Λακαντόνα της Τσιάπας και ξεκινά μια αντίστοιχη δράση για το χτίσιμο ιατρικού κέντρου. Εκτός από τα ποστ, στο νέο μπλογκ θα δείτε και πολλά λινκς με ενδιαφέρουσες σχετικές πληροφορίες. Η Καμπάνια αυτή, όπως και οι Ζαπατίστας δε ζητάνε χρήματα. Θέλουν να μάθει ο κόσμος τι γίνεται σ' εκείνη τη γωνιά του πλανήτη και να βοηθήσει όπως μπορεί ο καθένας να αλλάξουν τα πράγματα. Οι Ζαπατίστας δεν δέχονται να πας να τους δώσεις 10, 20, 100, 1.000 ευρώ. Μπορείς να τους δώσεις ό,τι θέλεις και θα σου δώσουν κάτι σε αντάλλαγμα. (Στο Σαν Κριστόμπαλ δε Λας Κάσας, στην Τσιάπας, μια φίλη που μίλησε μαζί τους σε έναν πάγκο που είχαν στήσει στην πλατεία, δεν είχε μαζί της κάτι άλλο να τους δώσει, τους χάρισε ένα φιλμ. Κι εκείνοι της χάρισαν μια σακούλα σπόρους σοκολάτας :-). Αντίστοιχα η Καμπάνια οργανώνει παζάρια, συναυλίες, τέτοια πράγματα για να συγκεντρώσει τα απαραίτητα για την ανέγερση του σχολείου και του ιατρικού κέντρου. Στους Ανθρώπους από Καλαμπόκι θα βρείτε λινκς για την Καμπάνια, για το Σπόρο (συνεταιρισμός για το εναλλακτικό και αλληλέγγυο εμπόριο με μαγαζάκι στο κέντρο της Αθήνας που πουλά καφέδες, σοκολάτες κ.λπ. από την Τσιάπας και τη Λατινική Αμερική γενικότερα) και άλλα ενδιαφέροντα. Αξίζει να περνάμε πότε-πότε. Ε;

Αυγούστου 24, 2006

ΕΣΡ

http://www.iospress.gr/mikro2005/mikro20050219.htm
πάει καιρός που έγινε αυτό, απλά είναι Πέμπτη σήμερα και θυμήθηκα πως θα άκουγα την εκπομπούλα αν δεν υπήρχε και το ΕΣΡ με τις φασιστικές του αποφάσεις και μ' έπιασε στενοχώρια...

DANCING QUEEN

























Οι μεταμορφώσεις της Νίτσας, όλες επί σκηνής. Από κάτω προς τα πάνω: 1985, 1987, 1990, 1994, 1994, 2001, 2004, 2004,

2006, 2006.
Έπρεπε να το κάνω, περιμένοντας να βγουν οι φωτογραφίες του PR από τη συναυλία στο Λονδίνο. Συναυλία που φυσικά ήταν άψογη. Μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Μικρότερης διάρκειας βέβαια, διότι είναι και 48 πια το Νιτσάκι, τόσο κωλοχτύπημα και τρεχάλα επί σκηνής, κάπως θα κουράζει.
Θυμάμαι το 82 που έλεγα μωρέ τι ωραία αυτή η παλαβή, φωνή δεν έχει, αλλά κάπως διαφέρει, μου αρέσει. Και μετά που όλοι έλεγαν για τυχαίες που λάμπουν στην ποπ σκηνή μερικά χρόνια και μετά εξαφανίζονταν, αυτή έμενε. Κι άλλο. Και καλύτερα. Το μόνο πράγμα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Πάντα καλύτερα. Τα σόου ένα βήμα πιο πέρα.
Μέσα σε όλη την προχειρότητα και αρπαχτή της ποπ, η Νίτσα δεν είναι αρπαχτή. Έλεγε ο Χαρωνίτης κάποτε πως είναι ένα τυχαίο ξέκωλο. Του έστειλα εκείνο το γράμμα που το δημοσίευσαν. Ξέκωλο ναι, τυχαίο όχι. Εδώ σε θέλω. Να κυριαρχείς σ' αυτό που κάνεις 24 χρόνια. Να επανεφευρίσκεις τον εαυτό σου και την εικόνα σου (να κάνεις το gay να γίνεται mainstream, όπως κανείς άλλος ως τώρα, κι όπως κανείς άλλος δεν θα κάνει ποτέ, κόλπο-ξεκόλπο, κανείς δε φτάνει μέχρι εκεί, αφού ως γνωστόν καλό το gay αρκεί να είναι αστείο, γεύση χαριτωμένη κι εξωτική για να περνάει η ώρα). Με συνέπεια σ' αυτούς που αγοράζουν τα προϊόντα σου. Όχι με best κάθε Χριστούγεννα και με διπλά cd των 35 λεπτών έκαστο. Όχι με συναυλίες της σειράς για να μην ξεχνιόμαστε. Με τις καλύτερες παραγωγές, με τα καλύτερα βίντεο, με αυτό που εγώ ονομάζω συνέπεια. Και μπορεί άλλη να είναι η πραγματική μουσική, άλλη η πραγματική ερμηνεία, άλλος ο πραγματικός στίχος, ΑΥΤΟ όμως είναι το πραγματικό σόου.
Dancing Queen για να κλείσει ο κύκλος. Με τις καλύτερες εντυπώσεις.

ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

ποστ το έβαλα σε λινκ και σε ένα άλλο μπλογκ, σε ένα μεγάλο μπλογκ, μια ολόκληρη γειτονιά ανθρώπων, διαφορετικών ανθρώπων, σκεπτόμενων ανθρώπων, αν μη τι άλλο. Ήθελα κάτι να πω μ' αυτό, να περάσω ένα μήνυμα. Ήθελα επίσης να διαψευστώ, να βγω ψεύτης και υπερβολικός που τόσα χρόνια λέω πως το θέμα αυτό δεν αφορά τελικά παρά ελάχιστους πέρα από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Δεν βγήκα ψεύτης. Οι άνθρωποι που έδωσαν μια σημασία, που μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ξεχώρισαν μέσα από την ίδια γειτονιά μια νύχτα με ούζα. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν.
Μπορεί κάποιος να νοιάζεται για το Μεξικό, για τα παιδιά στην Αφρική, για τους άστεγους στο Λίβανο και να αδιαφορεί για κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της χώρας του; Μπορεί να στέλνει χρήματα στην Oxfam και να μην ξέρει ότι υπάρχουν πρόσφυγες στο Λαύριο;
Πάλι γι΄ αλλού ξεκίνησα και πάλι αλλού κατέληξα.
Δεν την μπορώ την αδιαφορία. Με εξοργίζει. Δεν μπορώ να της βρω ελαφρυντικά.
Θυμάμαι παλιότερα, έστελνα τόσα μέιλ σε όλους για το θέμα της εξαγωγής αδεσπότων. Δεκάδες μέιλ. Με συγκλονιστικές μαρτυρίες (κατά τη γνώμη μου). Ακόμα θυμάμαι να ελέγχω τα μέιλ μου με την ελπίδα να βρω αντιδράσεις, απαντήσεις, γνώμες, βρισίδια, κάτι. Ελάχιστοι (δύο δηλαδή...) αντέδρασαν. Ενώ θα αρκούσε να στείλω ένα χαριτωμένο ανέκδοτο για να λάβω πολλές απαντήσεις και σχόλια.
Φαίνεται πως είναι μείζωνος σημασίας αυτά που θέλω να πω. Τα αδέσποτα; Οι ομοφυλόφιλοι; Έχεις κάτι πιο σημαντικό φίλε μου να μας πεις; Για συμμαζέψου κι έχουμε και δουλειές...
Συμμαζεύομαι λοιπόν, γενικότερα, από πολλά πράγματα, βηματάκια πίσω, όχι πολλά-πολλά. Όπως έκανε κι η φίλη μου με το ζωοφιλικό της σάιτ. Το μάζεψε. Της έμειναν μηνύσεις από τις μεγαλοκυρίες του Κολωνακίου που εξάγουν κοπρίτες και το παγερό ΑΔΙΑΦΟΡΩ των αναγνωστών της, που μετά από το δελτίο τύπου απόγνωσης και αποκάλυψης της πλήρους αλήθειας της φίλης, αυτοί απείχαν, δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να πει "πω, πω, δεν ξέραμε ότι συμβαίνόυν όλα αυτά", να πει μια κουβέντα... Περίμεναν απλά να καταλαγιάσει η δυσάρεστη αίσθηση του δελτίου τύπου για να ξαναβάλουν αγγελίες "χαρίζω γλυκύτατο γατάκι"...
Σκατά!

Αυγούστου 13, 2006

Still Burning Witches - Violence On The Basis Of Sexual Orientation/Gender Identity, by Nikolaos Tsinonis (ANT. N. SAKKOULAS, ATHENS)

Απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Τσινώνη, σε εκδόσεις Σάκκουλα:
(Είχα βάλει κι άλλο ένα αντίστοιχο ποστ θυμάμαι, υποθέτω πως πέρασε στο ντούκου. Τελικά υποθέτω πως είναι δύσκολο να ασχοληθεί κανείς μέσα στην φορτωμένη καθημερινότητά του με θέματα που δεν τον αφορούν άμεσα. Αλλά εγώ θα επιμείνω: Η βία είναι παντού, και βία δεν είναι μόνο η σωματική, είναι και η ψυχολογική. Γράφω πάλι για το ίδιο θέμα λοιπόν, με την ελπίδα να φτάσει το μήνυμα και λίγο πιο πέρα. Και αφιερώνω αυτό το ποστ σε όλους τους ομοφυλόφιλους που έχουν υποφέρει από το χλευασμό, που έχουν διωχθεί από τα σπίτια τους, που έχουν χτυπηθεί στο σχολείο ή σε κάποιο πάρκο, μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν. Ειδικότερα στα έφηβα παιδιά: μη φοβάστε, εσείς θα βγείτε πιο δυνατοί από αυτό)

Throughout history, homosexuals have been among those groups persecuted for their non-conformity with social, political or religious patterns. Deemed to be a threat to society, lesbians, gay men, bisexuals and transgender persons in all five continents have been persecuted, imprisoned, abused and/or tortured by authoritarian regimes,[1] by the Nazis during the Second World War,[2] but also by democratically elected governments. Considered ill, they have been subjected to medical abuse justified as "treatment", often involving particularly cruel practices, both in public and private institutions.[3] Labelled "disposables", they have been targeted in "social cleansing" operations.

Several countries in all parts of the world still maintain legislation criminalising homosexual relations. With punishments ranging from imprisonment to death by crushing,[4] the so called "sodomy laws" continue to regulate sexual behaviour, offering at the same time official grounds for discrimination and violence against lgbt.

However, torture and ill-treatment by state officials is only the tip of the iceberg. Cushioned by official acquiescence, nurtured by cultural or religious norms, hatred against lgbt has resulted in innumerable cases of violence by non-state actors. Whether in the form of harassment, verbal abuse, bodily harm or rape, to name but a few, such violence can occur in the home, in school, at the workplace or in the streets.

Homophobia and hate advocacy reign, in a multi-dimensional and multi-cultural way. Same-sex relations are considered "unChristian", "unAfrican", "unIslamic", or, in more general terms, simply "unnatural". Homosexuals have been blamed as exclusively responsible for the AIDS pandemic,[5] branded paedophiles and corrupters, and even blamed for the September 11th attacks.[6] Political leaders describe them as "worst than pigs and dogs",[7] denying their human identity, while many people think that they have no rights at all.

Many societies view lgbt as sinners or mentally ill, socially deviant or traitors of their culture. Women wanting to exercise control over their own bodies and sexuality constitute a threat to the social order. Men who are attracted to men are seen as renouncing the active and privileged role of the male and are thus labelled traitors of their kind, unworthy of respect. Transgender persons question the traditional view that all human beings must fall irrevocably into one of two gender categories. Any deviation from the established sexual order, what Amnesty International has named the "heterosexual norm",[8] can provoke moral condemnation, social exclusion and violence.

While the persons and the places involved may vary according to each case, the common factors that lie at the heart of all homophobic violence are ignorance and prejudice within society, coupled with institutionalised discrimination and impunity enjoyed by those responsible.

[1] Zero, Cerrar Heridas y Romper Expedientes, issue 33, November 2001.

[2] Homosexual relations were prohibited in Germany before WWII (Paragraph 175 of German Penal Code). Hitler extended the relevant law to include homosexual kissing, embracing, and even having homosexual fantasies. An estimated 25,000 people were convicted under it between 1937 and 1939 alone. They were sent to prisons and later concentration camps, most of them in Sachsenhausen. Their sentence also included sterilization, most commonly in the form of castration. In 1942, Hitler extended the punishment for homosexuality to death. Although homosexual prisoners were not shipped en masse to the Auschwitz death camps like so many of the Jewish prisoners, there were still large numbers of gay men executed there along with other non-Jewish prisoners. When the Allies defeated Germany, the political and remaining Jewish prisoners were released from the camps while the common criminals were not released, for obvious reasons. Along with them, homosexual prisoners were kept in captivity for the remainder of their sentence, as Paragraph 175 remained in force in W. Germany until 1969. In December 2000, the German parliament officially apologised to gays and lesbians who were persecuted under the Nazi regime. They also expressed regret for the "harm done to homosexual citizens up to 1969".

Sources:

Radio Netherlands Wereldomroep, Train to Sachsenhausen, from the RNW website, http://www.rnw.nl/society/html/sachs011025.html, October 25, 2001.

Lambda, GLBT Community Services, Symbols of the Gay, Lesbian, Bisexual and Transgender Movements-Pink Triangle, from the LAMBDA website, www.lambda.org.

Zero, 150.000 Triángulos Rosas, issue 26, April 2001.

[3] Amnesty International, Crimes of Hate, Conspiracy of Silence: Torture and Ill-treatment Based on Sexual Identity, AI index ACT 40/016/2001, June 22, 2001, p. 35.

[4] In Afghanistan, for example, under the Taliban regime, in at least five separate instances, men convicted of sodomy have been crushed to death by having walls toppled upon them. There are at least 10 countries in the world where homosexuality can be punished by death.

Source: C. Rothschild, I. Saiz, Sexual Identity and Torture, from the Resist Inc. website, http://www.resistinc.org/newsletter/issues/2001/06/rothschild.html, 2001.

[5] It is interesting to mention a case based on personal experience. During a session of blood donation in a state-run medical center in Brussels, Belgium, in 1996, the author was asked to fill in a questionnaire with personal information. Among the criteria for exclusion was being a prostitute, a male homosexual or a heterosexual who had regular sexual contact with prostitutes. Heterosexuals with a steady partner were eligible. However, this did not apply to male homosexuals, who were excluded regardless of sexual conduct. When asked by the author to explain the reason for this discrimination, the doctor on duty answered that, although she agreed this was a discriminatory practice, she thought it was necessary. It was considered that homosexuals were more likely to be HIV+ even when they had a steady partner. She explained that, even though all blood was checked before use, there was always the chance that someone had contracted the virus very recently, for which reason it would not be detected. So, according to the policy makers, some groups had to be excluded, "just in case". The issue here is not only that homosexuals were considered as de facto AIDS-prone individuals but also that they were deemed less trustworthy than heterosexuals. Belgian medical institutions were willing to risk receiving contaminated blood by a heterosexual, who could have given inaccurate information about his/her sexual conduct, but not by a homosexual male. Homosexuals were simply considered more "dangerous" than heterosexuals, regardless of sexual conduct, and were thus excluded. Clearly, this is a case of a public institution making an arbitrary connection between careless sexual conduct, AIDS and homosexuality, based on social stereotypes.

[6] Rev. Jerry Falwell, of the Thomas Road Baptist Church, on the broadcast of the US television program "The 700 Club", on September 13, 2001.

Source: ABC News.com, Falwell Suggests Gays to Blame for Attacks, http://abcnews.go.com/sections/politics/DailyNews/

WTC_Falwell010914.html, September 14, 2001.

[7]Zimbabwe President Robert Mugabe, in 1995, provoked by the country's only lgbt rights organisation's request to participate in the Zimbabwe International Book Fair.

Source: BBC News Online, Homosexual and Hated in Zimbabwe, http://news.bbc.co.uk/hi/english/audiovideo/programmes/crossing_continents/

newsid_143000/143169.stm, August 12, 1998.

[8] Amnesty International, Crimes of Hate, Conspiracy of Silence: Torture and Ill-treatment Based on Sexual Identity, AI index ACT 40/016/2001, June 22, 2001, p. 4.

Αυγούστου 11, 2006

E ΛΟΙΠΟΝ

χτες είδα ένα απίστευτο όνειρο, πολύ φωτεινό παραδόξως. Ήμουν σε ένα γάμο, δεν ξέρω ποιος παντρευόταν αλλά ήταν φίλος και παντρευόταν το αγόρι του. Υπήρχε πολύ ομορφιά εκεί, και συγκίνηση, και φώτα, και χαμόγελα, και θείτσες με μαλλί λάχανο (για ψυχαγωγία). Η μουσική ήταν υπέροχη, κάτι Tori Amos θυμάμαι, κάτι Βάνου τότε που ήταν η μεγαλύτερη φωνή που πέρασε από την Ελλάδα (μετά τη Νταντωνάκη). Δεν υπήρχε καμία ξινίλα πουθενά. Μα πουθενά...
Δεν είναι ότι μου αρέσει ο γάμος ως θεσμός, ούτε καν ως εκδήλωση. Σπεύδουν πολλοί να θυμίζουν πως ο γάμος είναι ένας συντηρητικός θεσμός που δεν θα έπρεπε να τον διεκδικούν οι ομοφυλόφιλοι, αφού αυτοί εκ των πραγμάτων είναι εκτός κατεστημένου, άρα τι το θέλουν να γίνουν ίδιοι με τους άλλους; Και φαντάζονται γάμους με το γαμπρό να φοράει δαντέλα και όλους τους καλεσμένους να κράζουν σαν τον Παράβα στις παλιές μαλακοταινίες.
Ο γάμος είναι το σύμβολο, η ΟΥΣΙΑ είναι η αναγνώριση της σχέσης με τις επακόλουθες παροχές/διευκολύνσεις από το κράτος. Η ουσία είναι να έχεις δικαίωμα να επισκεφτείς αυτόν που αγαπάς στην εντατική και αν χρειαστεί να μπορείς να αποφασίσεις εσύ κι όχι η μαμά του. Ξέρουμε όλοι ποια είναι η ουσία. Και γι' αυτό το λόγο είναι υποχρέωση η αναγνώριση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών.
Αλλά κι αν κάποιος θέλει το γάμο για το γάμο, για την εκδήλωση, για το σύμβολο πίστης, για το κοστούμι, για ό,τι τέλος πάντων, θα πρέπει να έχει και αυτό το δικαίωμα. Γιατί δεν πρέπει να είναι βου κατηγορίας. Γιατί του χρωστάνε πολλά γαμήλια δώρα. Γιατί έτσι.
Στο γάμο του ονείρου πάντως πέρασα πολύ ωραία. Α! Και χόρεψα κιόλας...

Αυγούστου 04, 2006

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ


fight homophobia
fight aids